Το τρένο των Τρικάλων

Μια καταγραφή ενός ταξιδιού με το τρένο, πήγαινε-έλα: Τρίκαλα - Καλαμπάκα. 

Η βιντεοσκόπηση έγινε το 1996.

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τσιγάρας

Ταξιδεύοντας με το τρένο Τρίκαλα - Καλαμπάκα το 1996

Η ιστορία της ετήσιας εμποροπανήγυρης των Τρικάλων

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Μια περιπλάνηση στο διάβα του χρόνου, από την έναρξη της ετήσιας εμποροπανήγυρης των Τρικάλων μέχρι σήμερα, μέσα από τις σελίδες του τοπικού τύπου.

Η ετήσια εμποροπανήγυρη των Τρικάλων, είναι ένας θεσμός που αποτελεί μια ολόκληρη ιστορία για την πόλη και τον νομό των Τρικάλων.

Η σπουδαιότητα και η σημασία της υπήρξε ανέκαθεν σημαντική για την εμπορική κίνηση της περιοχής καθώς έμποροι, βιομήχανοι, βιοτέχνες και διάφοροι άλλοι επαγγελματίες, αλλά και οι παραγωγοί για μια εβδομάδα βρίσκονταν σε διαρκή κίνηση συναλλαγών, αναζωογονώντας έτσι την οικονομία της πόλης των Τρικάλων.

Η ετήσια Εμποροπανήγυρη των Τρικάλων ή αλλιώς «το Τρικαλινό Παζάρι» όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι, μετρά 130 χρόνια παρουσίας στην τοπική κοινωνία της πόλης, και αποτελεί, μια από τις κορυφαίες εμπορικές δραστηριότητες, με σημαντικά οφέλη για τον τόπο μας.

Η καθιέρωσή της ταυτίζεται με την απελευθέρωση της πόλης των Τρικάλων από τους τούρκους.

Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα άρχισε να γίνεται επιτακτική η ανάγκη για την καθιέρωση εμπορικών θεσμών, οι οποίοι έπρεπε να είναι προσαρμοσμένοι στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής.

Το αίτημα για την σύσταση εμπορικού θεσμού προς το υπουργείο εσωτερικών, υποστηρίχθηκε από όλους τους πολίτες και τους τοπικούς άρχοντες της εποχής, και η διεκδίκησή του πέρασε και μέσα από τον τοπικό τύπο, ο οποίος άσκησε την δική του πίεση με τα σχόλιά του.

Στην εφημερίδα «ΤΡΙΚΚΑΛΑ» της 26 Μαίου 1883 υπάρχει ένα σχετικό σχόλιο για την ανάγκη υποστήριξης της πρότασης, για τη δημιουργία εμπορικής πανήγυρης. Διαβάζουμε λοιπόν:

«Αν καλώς ενθυμούμεθα, πέρυσι οι πολίται Τρικάλων υπέγραψαν αναφοράν ήν υπέβαλον αρμοδίως εις την κυβέρνισην, εξετούμενοι ίνα δια Β. Διατάγματος καθιερωθεί μια ετήσια εμπορική πανήγυρις εν τη πόλει των Τρικάλων, κατά την θέσιν «Κουτσομύλια» ένθα και χώρος αρκετός υπάρχει και δένδρα βαθύσκια προς ανάπαυσιν των συναλλασσομένων και ύδωρ καθαρόν και διαυγές, ατυχώς όμως η αίτησις εκείνη, μη ληφθείσα υπ’ όψει ερρίφθη ίσως εις τινά κεκονιαμένην γωνίαν του υπουργείου των εσωτερικών. Φρονούμεν εντούτοις ότι  οι αρμόδιοι ώφειλον να παραστήσωσιν εις την κυβέρνησιν την ανάγκην της τοιαύτης εμπορικής πανηγύρεως εν Τρικκάλοις ουχί δε να πέμψωσι την αίτηση ξηρώς και άνευ παρατηρήσεων. Αλλ’ ότι παρέλειψαν οι αρμόδιοι, οφείλουσιν οι πολίται να πράξωσιν, εξετούμενοι δι ετέρας αναφοράς των και παριστώντες εις την κυβέρνησιν την ανάγκην της εμποροπανηγύρεως ταύτης, εκ της οποίας μεγάλως θέλει ωφεληθεί ο τόπος.»

Η ανακοίνωση της απόφασης του δημάρχου κ. Ραδινού για τη σύσταση εμποροπανήγυρης στην πόλη των Τρικάλων το 1883. (Εφημερίδα «ΤΡΙΚΚΑΛΑ» της 21-9-1883)

Τρεις μήνες μετά τα νέα είναι ευχάριστα. Το υπουργείο εσωτερικών με Βασιλικό Διάταγμα εγκρίνει την σύσταση εμποροπανήγυρης στην πόλη των Τρικάλων και ο Δήμαρχος Κ. Ραδινός γνωστοποιεί αυτή την απόφαση στους Τρικαλινούς.

Στην εφημερίδα «ΤΡΙΚΚΑΛΑ» της 21-Αυγούστου -1883 στο φύλλο 6, διαβάζουμε την απόφαση του δημάρχου κ. Ραδινού της συστάσεως αυτού του θεσμού:

Η θεωρία των δύο ΕΓΩ

 Ο αντικαταθλιπτικός μηχανισμός της ΛΟΓΙΚΗΣ, που βοηθά και στηρίζει το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Η θεωρία των δύο ΕΓΩ υποστηρίζει ότι σε κάθε ανθρώπινη φύση, υπάρχουν δύο «ΕΓΩ». 

Το ιδανικό ΕΓΩ και το κοινό ΕΓΩ.

Στηρίζεται δε, πάνω σε δυο παραδοχές, που πρέπει κάθε άνθρωπος να πιστέψει και να υιοθετήσει μέσα του.

Η πρώτη παραδοχή έχει να κάνει με την ιερότητα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Κάθε άνθρωπος από τη στιγμή της σύλληψής του, από τη στιγμή που, μπόρεσε να επιβληθεί ανάμεσα σε εκατομμύρια σπερματοζωάρια και κατόρθωσε να νικήσει, πετυχαίνοντας το θαύμα της ζωής, δεν μπορεί παρά να είναι ένα κομμάτι του θεού. Γι’ αυτό, κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ναός του Θεού.

Η δεύτερη παραδοχή έχει να κάνει με τον δυαδισμό που διέπεται ο κόσμος μας, την αιώνια πολικότητα, την παγκόσμια δυαδικότητα, το συν και το πλην, το θετικό και το αρνητικό, το σκοτάδι και το φως, τη ζωή και τον θάνατο, το καλό και το κακό, τον ήχο και τη σιωπή, το όμορφο και το άσχημο, το ευχάριστο και το δυσάρεστο…

Κατ’ αντιστοιχίαν λοιπόν, και σύμφωνα με την θεωρία, έχουμε και δύο ΕΓΩ.

Το «ΙΔΑΝΙΚΟ ΕΓΩ» που χαρακτηρίζεται ως τέλειο, μοναδικό, δίκαιο, δυνατό, συμπαγές, άφθαρτο, και το «ΚΟΙΝΟ ΕΓΩ» που χαρακτηρίζεται ως ατελές, αδύναμο, ευάλωτο, άδικο, αμαρτωλό, φθαρτό και κενό.

Το «ΙΔΑΝΙΚΟ ΕΓΩ» σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του δεν επηρεάζεται, και δεν προσβάλλεται από τίποτα. Μένει ανέπαφο και διαφυλάγει την αξία και την ακεραιότητά του. Παραμένει τέλειο, μοναδικό, δίκαιο, δυνατό, συμπαγές, άφθαρτο και υπερασπίζει έτσι, παντοτινά την αξιοπρέπειά μας.
Το «ΚΟΙΝΟ ΕΓΩ» είναι αυτό, στο οποίο διαχειριζόμαστε όλα τα συναισθήματα, έχοντας πάντα υπόψιν την σιγουριά και την ασφάλεια της ύπαρξης του Ιδανικού ΕΓΩ μας.

Κάθε αρνητική συμπεριφορά των άλλων (μια προσβολή, ένας μηδενισμός, μια άρνηση, μια κακία, μια αδικία κλπ.), που μας μειώνει, μας θίγει και μας προσβάλει, επιδρά επάνω μας και μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα. Επίσης κάθε δικιά μας αδυναμία, κάθε λάθος μας, κάθε μειονέκτημά μας, κάθε αποτυχία μας, μας κάνει επίσης, να νοιώθουμε άσχημα και μειονεκτικά. Μπορούμε λοιπόν, να τα τοποθετήσουμε και να διαχειριστούμε όλα αυτά, στο κοινό ΕΓΩ μας.

Με την σιγουριά και την ασφάλεια της ύπαρξης του Ιδανικού ΕΓΩ μας, το οποίο μένει ανέπαφο και διαφυλάγει την αξία, την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά μας, μπορούμε να διαχειριστούμε και να αντιμετωπίσουμε εύκολα κάθε πρόβλημα στη ζωή μας.
Το «ΚΟΙΝΟ ΕΓΩ» εμπεριέχει το κενό της λήθης και ότι εναποθέτουμε εκεί χάνεται και ξεχνιέται.

 Κάτι ανάλογο γίνεται και με το σώμα μας. Ένα μέρος των τροφών που τρώμε μετατρέπονται σε ωφέλιμες θρεπτικές ουσίες, βιταμίνες, θερμίδες, κλπ. Και ένα άλλο μέρος το αποβάλουμε έξω από το σώμα μας, κατά την αφόδευση.

Ωφέλειες

Η θεωρία των δύο ΕΓΩ τονώνει την αυτοπεποίθηση, διατηρεί την καλή διάθεση, βοηθάει στην αυτογνωσία και καταπολεμά τον φόβο, τις φοβίες, το άγχος, το τρακ κλπ.
Η θεωρία των δύο ΕΓΩ απαλλάσσει τον άνθρωπο από το άγχος την στεναχώρια, την ντροπή και την υποχρέωση της τελειότητας, διότι απενοχοποιεί τα λάθη και τις αδυναμίες του, αφού του δίνει τη δυνατότητα να τα εναποθέσει και να τα διαχειριστεί στο ΚΟΙΝΟ ΕΓΩ του, σβήνοντάς τα και ρίχνοντάς τα στο κενό της λήθης του.

Η θεωρία των δύο ΕΓΩ καταξιώνει την ισότητα των ανθρώπων αφού υποστηρίζει, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν το ΙΔΑΝΙΚΟ ΕΓΩ τους, το οποίο διαφυλάγει την αξιοπρέπειά, την ιερότητα και τονίζει το θαύμα της ζωής.

Η θεωρία των δύο ΕΓΩ καταξιώνει την ομοιότητα, αλλά και την διαφορετικότητα των ανθρώπων, διότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, ξεχωριστός, διαφορετικός, αλλά και όμοιος, αφού αποτελείται από το σύνολο των δύο ΕΓΩ του.